Κοινή ευρωπαϊκή μοίρα ή «εθνικοί αντικαπιταλιστικοί δρόμοι»; Αποσχιστικά ρεύματα στην ελληνική Αριστερά (μια συζήτηση και άλλα - σύνδεσμοι)

Από την τρέχουσα συζήτηση:

Ζαν Λυκ Μελανσόν, Στέφανο Φασίνα, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Όσκαρ Λαφοντέν, Γιάνης Βαρουφάκης: Το Σχέδιο Β για την Ευρώπη (ThePressProject)
  
Κώστα Λαπαβίτσα και Χάινερ Φλάσμπεκ (με νομικό παράρτημα του Πέτρου Μηλιαράκη): Σχέδιο Κοινωνικής Αλλαγής και Εθνικής Ανασυγκρότησης για την Ελλάδα (στο scribd)

Το προηγούμενο, με περιλήψεις 8 κύριων σημείων του από το PressProject

  

Σωτήρης Μάρταλης: Η άποψη του Κ. Λαπαβίτσα για τη «μετάβαση σε εθνικό νόμισμα»

   

Δημήτρης Μπελαντής: Άσπρος γάτος, μαύρος γάτος;
    

Ηλίας Ιωακείμογλου: Τάξεις, λαός, νόμισμα, ανάπτυξη

(τα τρία παραπάνω γραπτά αποτελούν μια συζήτηση - στον ιστότοπο RProject)

   

Σπύρος Σκαμνέλος: «Ευρωλιγούρηδες» και «δραχμολάγνοι» 

(επίσης στο RProject)

     

A whiter shade of pale - Αριστερά, διαχείριση της κρίσης και εξουσία 

(στο περιοδικό Θέσεις, τ. 133, Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2015 )

    

Ανδρέας Καρίτζης: Νέο πολιτικό περιβάλλον, νέες απαιτήσεις

(στον ιστότοπο REDNotebook)

Virginia Frances Sterrett: Η Ευρώπη και ο ταύρος
Arabian Nights, εικονογράφηση (1928)

Σχετικά κείμενα στον ιστότοπο Μετά την Κρίση  
   
Παναγιώτης Κονδύλης: Το έθνος στην πλανητική εποχή - Tο μέλλον του έθνους στην Eυρώπη του αύριο
   
Νικόλας Σεβαστάκης: Από τον κανονιστικό ευρωπαϊσμό στην άγνοια κινδύνου (ΧΡΟΝΟΣ, online περιοδικό τεύχος 13, Μάιος 2014)
   
Χένρικ Μύλλερ: Κόσμος χωρίς σύνορα, ψευδαισθήσεις στα εθνικά κράτη 
   
Κοσμάς Ψυχοπαίδης: Το ανορθολογικό στοιχείο στην ελληνική θεωρητική σκέψη 
     
Χ. Λάσκος, Γ. Μηλιός, Ε. Τσακαλώτος: Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ - «Να βγεί κανείς ή να μη βγεί;»
  
Γιώργος Β. Ριτζούλης : Σε εποχή μειωμένων προσδοκιών. Ελλάδα, Ευρώπη, πατριωτισμός  (επικαιροποιημένο, Οκτώβριος 2015)
  
Αποκλίσεις: Νεοφιλελευθερισμός και η ιστορία του - εδώ στο Νότο

Update 3.11.2015:
Για μια βαθύτερη πτυχή του θέματος: Αριστερή αυτοαναφορικότητα, εγκλεισμός στο «σύστημα», απομάκρυνση από τον «βιόκοσμο», βίωση μιας ψευδαισθητικής «δεύτερης ζωής» εντός της πρώτης. O terminus technicus είναι αλλοτρίωση ή πραγμοποίηση, ο locus classicus τα Χειρόγραφα του 1844 και η Ιστορία και Ταξική Συνείδηση του (πρώιμου) Γκέοργκ Λούκατς
   

Άκης Γαβριηλίδης: Το έθνος της αριστεράς (στον ιστότοπο Nomadic Universality).  Ένα απόσπασμα:

...Αν κοιτάξουμε το λόγο της παλαιομοντερνιστικής αριστεράς, ελληνικής και διεθνούς, θα διαπιστώσουμε ότι αυτός γίνεται όλο και περισσότερο αυτοαναφορικός· όλο και περισσότερο έχει ως αντικείμενο όχι το εκάστοτε πολιτικό διακύβευμα που υποτίθεται ότι πραγματεύεται, όχι την κοινωνία στο σύνολό της, αλλά την αριστερά την ίδια – ή την αριστεροσύνη. Όταν ένας αριστερός καταπιάνεται να μιλήσει ή να γράψει για ένα συμβάν, μία πολιτική εξέλιξη, δεν τον απασχολεί πρωτίστως να αναδείξει ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες, οι διασυνδέσεις, τα αποτελέσματά της, αλλά ποια μπορεί να θεωρηθεί ως μια «γνήσια», «πραγματική» αριστερή στάση απέναντι σε αυτήν· τα δε υπόλοιπα εξετάζονται μόνο ευκαιριακά και μέσα από το πρίσμα αυτού του πρωταρχικού ερωτήματος.
Για την ακρίβεια, για έναν τέτοιο τύπο λόγου, ο χαρακτηρισμός «πολιτική ταυτοτήτων» ίσως ευσταθεί μόνο ως προς τον δεύτερο όρο – τον επιθετικό προσδιορισμό κατά γενική της ιδιότητας – και όχι ως προς το προσδιοριζόμενο. Διότι όταν κανείς έχει ως βασικό μέλημα το gatekeeping, την αστυνόμευση των ορίων, δεν κάνει πολιτική. Πολιτική σημαίνει να προσπαθείς να μετασχηματίσεις. Την πραγματικότητα, τους άλλους ανθρώπους, ενδεχομένως και τον εαυτό σου. Όποιος όμως λειτουργεί ως θεματοφύλακας παραδεδομένων αξιών προσπαθεί απλώς να παραμείνει ίδιος με τον εαυτό του, ανέπαφος. Έτσι, δεν επηρεάζεται μεν, αλλά ούτε και επηρεάζει κανέναν.

 

pdf - Ελληνικά

pdf - Ελληνικά