Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Πρόωρες εκλογές; Μια από τα ίδια· όμως καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια φρίκη δίχως τέλος

Εν αρχή ήν η λανθασμένη εκτίμηση (ή αδιαφορία για τα πραγματικά δεδομένα) ότι μπορούσαν να διώξουν το ΔΝΤ και να βγούν στις αγορές για δανεισμό χωρίς ασπίδα τη συνεγγύηση των εταίρων της ευρωζώνης. Μετά την εξ ανάγκης συμβιβαστική συμφωνία στο Eurogroup για δίμηνη παράταση του ελληνικού προγράμματος, η Ελληνική Κυβέρνηση αμέσως ανακοίνωσε ότι ερρίφθη ο κύβος. Μοιάζει σαν το ανακοινώνει το τέλος μιας αγγαρείας που άρχισε το αργότερο αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014. Μια αγγαρεία που κατέληξε σε ένα απρόσεκτο στοίχημα, που ήταν ανανενόμενο να χάσει. Με την απόφαση της να ξεκινήσει λίγο πριν τα Χριστούγεννα την κοινοβουλευτική διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές φαίνονται πιο κοντά. Ποτέ μη λές ποτέ”, αν όμως βρεθούν 180 βουλευτές αυτής της Βουλής να εκλέξουν Πρόεδρο, αυτό μάλλον θα είναι έκπληξη.
Οι συχνές πρόωρες έως πολύ πρόωρες εκλογές, ακλόνητος κανόνας στην Ελλάδα μεταπολεμικά (με πολύ σπάνιες εξαιρέσεις τις περιπτώσεις που μια Βουλή εξαντλεί την τετραετία), αποκαλύπτουν πόσο στρεβλό, ευκαιριακό επειδή είναι πελατειακό και μόνιμα μειωμένης δημοκρατικής λειτουργικότητας είναι το κομματικό σύστημα της χώρας και πόσο αδιόρθωτο έμεινε επί 6 δεκαετίες. Ούτε παλιά το μάθημα από την επτάχρονη δικατορία δίδαξε κάτι στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό και στα κόμματα, ούτε τώρα φαίνονται να νοιάζονται ιδιαίτερα οι πολιτικές ελίτ μας για το πανθομολογούμενο γεγονός, ότι η οππορτουνιστική πολιτική των κομμάτων συνέβαλε αποφασιστικά στο Ελληνικό οικονομικό ναυάγιο. Η πραγματικότητα αλλάζει διαρκώς, όμως οι πολιτικές ελίτ δεν θέλουν ν' αλλάξουν.
Άς είναι. Είναι κακοί μαθητές της πραγματικότητας και εμμονικά επαναλαμβάνουνμία από τα ίδια”, γιατί ξέρουν ότι αυτό είναι η καλύτερη λύση για την πελατειακή λογική που υπερασπίζονται και για τα συμφέροντα που ευνοούν. 
Άν αυτό είναι κακό, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η απόφαση αυτή είναι όντως σαν τέλος μιας αγγαρείας για την κυβέρνηση και σαν απελευθέρωση από μια Βαβυλώνεια αιχμαλωσία για τους πολίτες. Το πράγμα δεν τραβούσε άλλο: ούτως ή άλλως αυτή η κυβέρνηση 2012-2014, άλλοτε σε συμπαιγνία και άλλοτε παίζοντας κρυφτούλι με τα όργανα των εταίρων και διακρατικών δανειστών της ΕΕ, με την τρόικα και με τις δεσμεύσεις του μνημονίου, σαν το Γατόπαρδο του Βισκόντι, την παλιά ταινία με τον Αλαίν Ντελόν, “τα άλλαζε όλα για να μην αλλάξει τίποτε” στη χώρα.
Καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια φρίκη δίχως τέλος.

Γ. Ρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις 2013 - 2022

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται

Το δημοκρατικό αίτημα των καιρών: Το δίκιο των νέων γενεών και των γενεών που έρχονται
Χρίστος Αλεξόπουλος: Κλιματική κρίση και κοινωνική συνοχή

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:
Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι

ΕΠΙΛΟΓΕΣ:<br>Αντρέϊ Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι
Πως η αγάπη επουλώνει τη φθορά του κόσμου

Danilo Kiš:

Danilo Kiš:
Συμβουλές σε νεαρούς συγγραφείς, και όχι μόνον

Predrag Matvejević:

Predrag Matvejević:
Ο Ρωσο-Κροάτης ανιχνευτής και λάτρης του Μεσογειακού κόσμου

Azra Nuhefendić

Azra Nuhefendić
Η δημοσιογράφος με τις πολλές διεθνείς διακρίσεις, γράφει για την οριακή, γειτονική Ευρώπη

Μάης του '36, Τάσος Τούσης

Μάης του '36, Τάσος Τούσης
Ο σκληρός Μεσοπόλεμος: η εποχή δοσμένη μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου - συμβόλου

Ετικέτες

«Γενιά του '30» «Μακεδονικό» 1968 1989 αειφορία Ανδρέας Παπανδρέου αντιπροσωπευτική δημοκρατία Αριστοτέλης Αρχιτεκτονική Αυστρομαρξισμός Βαλκανική Βαρουφάκης βιοποικιλότητα Βρετανία Γαλλία Γερμανία Γκράμσι Διακινδύνευση Έθνος και ΕΕ Εκπαίδευση Ελεφάντης Ενέργεια Επισφάλεια ηγεμονία ΗΠΑ Ήπειρος Θ. Αγγελόπουλος Θεοδωράκης Θεσσαλονίκη Θεωρία Συστημάτων Ιβάν Κράστεφ ιστορία Ιταλία Καντ Καρλ Σμιτ Καταναλωτισμός Κεντρική Ευρώπη Κέϋνς Κίνα Κλιματική αλλαγή Κοινοτισμός κοινωνική ανισότητα Κορνήλιος Καστοριάδης Κοσμάς Ψυχοπαίδης Κράτος Πρόνοιας Κώστας Καραμανλής Λιάκος Α. Λογοτεχνία Μάνεσης Μάξ Βέμπερ Μάρξ Μαρωνίτης Μέλισσες Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης Μέσα Ενημέρωσης Μεσόγειος Μεταπολίτευση Μιχ. Παπαγιαννάκης Μουσική Μπερλινγκουέρ Νεοφιλελευθερισμός Νίκος Πουλαντζάς Νίτσε Ο τόπος Οικολογία Ουκρανία Π. Κονδύλης Παγκοσμιοποίηση Παιδεία Πράσινοι Ρήγας Ρίτσος Ρωσία Σεφέρης Σημίτης Σολωμός Σοσιαλδημοκρατία Σχολή Φραγκφούρτης Ταρκόφσκι Τουρκία Τραμπ Τροβαδούροι Τσακαλώτος Τσίπρας Φιλελευθερισμός Φιλοσοφία Χαλκιδική Χέγκελ Χριστιανισμός Acemoglu/Robinson Adorno Albrecht von Lucke André Gorz Axel Honneth Azra Nuhefendić Balibar Brexit Carl Schmitt Chomsky Christopher Lasch Claus Offe Colin Crouch Elmar Altvater Ernst Bloch Ernst-W. Böckenförde Franklin Roosevelt Habermas Hannah Arendt Heidegger Jan-Werner Müller Jeremy Corbyn Laclau Le Corbusier Louis Althusser Marc Mazower Matvejević Michel Foucault Miroslav Krleža Mudde Otto Bauer PRAXIS International Ruskin Sandel Michael Strauss Leo Streeck T. S. Eliot Timothy Snyder Tolkien Ulrich Beck Wallerstein Walter Benjamin Wolfgang Münchau Zygmunt Bauman

Song for the Unification (Zbigniew Preisner -
Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube

Song for the Unification (Zbigniew Preisner - <br>Elzbieta Towarnicka - Kr. Kieślowski) - youtube
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων,
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον...
Ἡ ἀγάπη ...πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει...
Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη (προς Κορινθ. Α΄ 13)

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»

Zygmunt Bauman: «Ρευστές ζωές, ρευστός κόσμος, ρευστή αγάπη»
«Είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος αλλά μακροπρόθεσμα αισιόδοξος»

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Χριστούγεννα με τον Κοκκινολαίμη – Το Αηδόνι του Χειμώνα»

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι

Ψηλά στην Πίνδο, στο Περτούλι